Isang kaduwagan ang pagpapatiwakal. Pagtalikod sa hamon ng buhay. Mahina ang loob na harapin ang problema. Mahina ang pundasyon.
Di ako nakapagtapos ng kolehiyo di dahil sa wala akong pang tuition, kundi sa dahilang nag trabaho na ako. Noon nasa elementarya ako, kapag walang pasok ay nagtitinda ako ng mga meryenda sa hapon at naghuhugas ng pingan sa karenderya ng aking tiyahin. Nag iikot ako sa mga bahay bahay upang ilako ang mga paninda ko. Doon ko kinukuha ang pambili ko ng gamit ko at baon. Mahilig din akong mangalakal noon, nag iipon ng bote, papel, karton, lata, bakal at mga tanso. Madalas ako noon sa inuman at kinukuha ang mga bote ng gin, at minsan napag uutusan ng merong lagay. Nagbebenta din ako noon ng singkamas.
Pagpasok ko ng high school ay medyo gipit din kami sa buhay, madalas nilalakad ko lang papuntang eskwela at pabalik. Para na din makatipid nakikikain ako sa mga kaklase ko noon. Ako din ang gumagawa ng mga plate ng mga kaklase ko para may pandagdag sa baon. Minsan kahit damit at sapatos ang ibayad sa akin okay na yun. Nakapag summer job ako noon, para may pandagdag sa matrikula sa susunod na pasukan. Naging checker ako sa isang construction site at namigay ng flyer ng isang kandidato. Dahil sa ako lang ang naiwan sa probinsya at limang daan lang ang pinapadala ng nanay ko kada buwan, natuto akong mag experemento ng pagluluto ng pagkain ( ako lang kasing mag isang nabubuhay noon ). Sa likod bahay namin ay isang malawak na taniman ng kangkong, naghihingi ako sa may ari at ginigisa ko na lang sa sibuyas, bawang at toyo. Minsan pinakuluang talbos ng kamote o kaya ay malunggay. Namimingwit ng tilapia ( ng patago, kasi fishpond yun ) kung nauumay na sa gulay. Natapos ko ang high school ng walang bagsak sa grado ko.
Di naman kailangan magpatiwakal dahil sa wala kang pang tuition. Maraming paraan. Sa panahon na to na marami ang pwedeng pagkakitaan, bakit iaasa na lang lahat sa magulang? Kaya namang maging working student o student assistant. Kung merong talento pwedeng gamitin para pagkakitaan.
Sa lahat ng bagay na akala mo di mo kayang gawin o lutasin, hindi kasagutan ang PAGPAPATIWAKAL.
Pagpasok ko ng high school ay medyo gipit din kami sa buhay, madalas nilalakad ko lang papuntang eskwela at pabalik. Para na din makatipid nakikikain ako sa mga kaklase ko noon. Ako din ang gumagawa ng mga plate ng mga kaklase ko para may pandagdag sa baon. Minsan kahit damit at sapatos ang ibayad sa akin okay na yun. Nakapag summer job ako noon, para may pandagdag sa matrikula sa susunod na pasukan. Naging checker ako sa isang construction site at namigay ng flyer ng isang kandidato. Dahil sa ako lang ang naiwan sa probinsya at limang daan lang ang pinapadala ng nanay ko kada buwan, natuto akong mag experemento ng pagluluto ng pagkain ( ako lang kasing mag isang nabubuhay noon ). Sa likod bahay namin ay isang malawak na taniman ng kangkong, naghihingi ako sa may ari at ginigisa ko na lang sa sibuyas, bawang at toyo. Minsan pinakuluang talbos ng kamote o kaya ay malunggay. Namimingwit ng tilapia ( ng patago, kasi fishpond yun ) kung nauumay na sa gulay. Natapos ko ang high school ng walang bagsak sa grado ko.
Di naman kailangan magpatiwakal dahil sa wala kang pang tuition. Maraming paraan. Sa panahon na to na marami ang pwedeng pagkakitaan, bakit iaasa na lang lahat sa magulang? Kaya namang maging working student o student assistant. Kung merong talento pwedeng gamitin para pagkakitaan.
Sa lahat ng bagay na akala mo di mo kayang gawin o lutasin, hindi kasagutan ang PAGPAPATIWAKAL.
No comments:
Post a Comment